در یکی از سالها خلیفه عباسی وارد مدینه شد و پس از زیارت قبر پیامبر (ص) با امام کاظم (ع) ملاقات کرد و برای آن که به گمان خود از نظر علمی آن حضرت را آزمایش کند ، بحث «خَمر» (شراب) در قرآن را پیش کشید و پرسید : «آیا شراب در قرآن مجید تحریم شده است؟»
آن گاه اضافه کرد: «مردم اغلب میدانند که در قرآن از خوردن شراب نهی شده، ولی نمیدانند که معنای این نهی، حرام بودن آن است!»
امام کاظم (ع) فرمود : «بلی. این حرمت شراب در قرآن مجید صراحتا بیان شده است.»
خلیفه عباسی : در کجای قرآن؟
امام کاظم (ع) : آنجا که خداوند متعال خطاب به پیامبر (ص) میفرماید : «قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّیَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الْإِثْمَ وَ الْبَغْیَ بِغَیْرِ الْحَقِّ... » ترجمه: «بگو پروردگار من، تنها کارهای زشت، چه آشکار و چه پنهان و نیز «إثم» (گناه) و ستم به ناحق را حرام نموده است ... »
امام کاظم (ع) پس از بیان چند موضوع دیگر که در این آیه تحریم شده، فرمود : «مقصود از کلمه «اثم» در این آیه که خداوند آن را تحریم کرده، همان شراب است، زیرا خداوند در آیه دیگری میفرماید: «یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ قُلْ فِیهِما إِثْمٌ کَبِیرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ إِثْمُهُما أَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِما... .»[۴] ترجمه: «از تو در مورد شراب و قمار میپرسند، بگو در آن «اثم کبیر» (گناهی بزرگ) و سودهایی برای مردم است و گناهش از سودش بیشتراست.»
و «إثم» که در سوره اعراف صریحا حرام معرفی شده در سوره بقره در مورد شراب و قمار به کار رفته است، بنابراین شراب صریحا در قرآن مجید حرام معرفی شده است.
خلیفه عباسی سخت تحت تأثیر استدلال امام کاظم (ع) قرار گرفت و بی اختیار رو به «علی بن یقطین» کرد و گفت: «به خدا قسم این فتوا، فتوای هاشمی است!»
علی بن یقطین گفت: «شکر خدا را که این علم را در شما خاندان پیامبر (ص) قرار داده است.»
خلیفه عباسی از این پاسخ ناراحت شد و در حالی که خشم خود را به سختی فرو میخورد گفت: «راست میگویی ای رافضی!»
برای دیدن سایر مناظرات امامان به این صفحه بروید: