بی اهمیتی حضرت علی (ع) (خلیفه وقت) و صحابه به جنازه عثمان و دفنش
(اثبات از کتب اهل سنت)
# جنازه عثمان تا 3 روز در زباله دانی بود!
# در نهایت عثمان را در قبرستان یهودیان دفن کردن.
# حضرت علی (ع) و صحابه هیچ تلاشی نکردن تا عثمان بین مسلمان ها خاک شود.
امام مالک نقل شده:
حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ أَبِی الطَّاهِرِ بْنِ السَّرْحِ الْمِصْرِیُّ، ثنا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَبْدِ الْحَکَمِ، ثنا عَبْدُ الْمَلِکِ الْمَاجِشُونُ، قَالَ: سَمِعْتُ مَالِکًا، یَقُولُ: " قُتِلَ عُثْمَانُ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ، فَأَقَامَ مَطْرُوحًا عَلَى کُنَاسَةِ بَنِی فُلَانٍ ثَلَاثًا، فَأَتَاهُ اثْنَا عَشَرَ رَجُلًا، فِیهِمْ جَدِّی مَالِکُ بْنُ أَبِی عَامِرٍ، وَحُوَیْطِبُ بْنُ عَبْدِ الْعُزَّى، وَحَکِیمُ بْنُ حِزَامٍ، وَعَبْدُ اللهِ بْنُ الزُّبَیْرِ، وَعَائِشَةُ بِنْتُ عُثْمَانَ مَعَهُمْ مِصْبَاحٌ فِی حِقٍّ فَحَمَلُوهُ عَلَى بَابٍ، وَإِنَّ رَأْسَهُ یَقُولُ عَلَى الْبَابِ طَقْ طَقْ حَتَّى أَتَوْا بِهِ الْبَقِیعَ، فَاخْتَلَفُوا فِی الصَّلَاةِ عَلَیْهِ، فَصَلَّى عَلَیْهِ حَکِیمُ بْنُ حِزَامٍ أَوْ حُوَیْطِبُ بْنُ عَبْدِ الْعُزَّى - شَکَّ عَبْدُ الرَّحْمَنِ - ثُمَّ أَرَادُوا دَفْنَهُ، فَقَامَ رَجُلٌ مِنْ بَنِی مَازِنٍ فَقَالَ: وَاللهِ لَئِنْ دَفَنْتُمُوهُ مَعَ الْمُسْلِمِینَ، لَأُخْبِرَنَّ النَّاسَ، فَحَمَلُوهُ حَتَّى أَتَوْا بِهِ إِلَى حَشِّ کَوْکَبٍ، فَلَمَّا دَلُّوهُ فِی قَبْرِهِ صَاحَتْ عَائِشَةُ بِنْتُ عُثْمَانَ، فَقَالَ لَهَا ابْنُ الزُّبَیْرِ: اسْکُتِی فَوَاللهِ لَئِنْ عُدْتِ لَأَضْرِبَنَّ الَّذِی فِیهِ عَیْنَاکِ، فَلَمَّا دَفَنُوهُ وَسَوَّوْا عَلَیْهِ التُّرَابَ قَالَ لَهَا ابْنُ الزُّبَیْرِ: صِیحِی مَا بَدَا لَکِ أَنْ تَصِیحِی، قَالَ مَالِکٌ وَکَانَ عُثْمَانُ بْنُ عَفَّانَ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ، قَبْلَ ذَلِکَ یَمُرُّ بِحُشٍّ کَوْکَبٍ فَیَقُولُ: لَیُدْفَنَنَّ هَهُنَا رَجُلٌ صَالِحٌ " قَالَ أَبُو الْقَاسِمِ: " الْحُشُّ: الْبُسْتَانُ "
ذکر الخبر عن الموضع الَّذِی دفن فِیهِ عُثْمَان رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ ومن صلى عَلَیْهِ وولی أمره بعد مَا قتل إِلَى أن فرغ من أمره ودفنه
حَدَّثَنِی جَعْفَرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْمُحَمَّدِیّ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَمْرو بن حماد، وعلی بن حُسَیْن، قَالا: حَدَّثَنَا حُسَیْن بن عِیسَى، عَنْ أَبِیهِ، عن أَبِی مَیْمُونَةَ، عن أبی بشیر العابدی، قَالَ: نبذ عُثْمَان رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ ثلاثة أیام لا یدفن، ثُمَّ إن حکیم بن حزام القرشی، ثُمَّ أحد بنی أسد بن عبد العزى، وجبیر بن مطعم بن عدی بن نوفل بن عبد مناف کلما عَلِیًّا فِی دفنه، وطلبا إِلَیْهِ أن یأذن لأهله فِی ذَلِکَ ففعل، وأذن لَهُمْ علی، فلما سمع بِذَلِکَ قعدوا لَهُ فِی الطریق بالحجارة، وخرج بِهِ ناس یسیر من أهله، وهم یریدون بِهِ حائطا بِالْمَدِینَةِ، یقال لَهُ حش کوکب، کَانَتِ الیهود تدفن فِیهِ موتاهم، فلما خرج بِهِ عَلَى الناس رجموا سریره، وهموا بطرحه.
فبلغ ذَلِکَ عَلِیًّا، فأرسل إِلَیْهِم یعزم عَلَیْهِم لیکفن عنه، ففعلوا، فانطلق حَتَّى دفن رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ فِی حش کوکب، فلما ظهر مُعَاوِیَة بن أَبِی سُفْیَانَ عَلَى الناس، أمر بهدم ذَلِکَ الحائط، حَتَّى أفضى بِهِ إِلَى البقیع، فأمر الناس أن یدفنوا موتاهم حول قبره حَتَّى اتصل ذَلِکَ بمقابر الْمُسْلِمِینَ.
از أبى بشیر العابدى نقل شده است که عثمان سه روز بدون دفن رها شد؛ سپس حکیم بن حزام قرشى، یکى از بنى اسد بن عبد العزى، جبیر بن مطعم با على (ع) در باره دفن او صحبت کردند و درخواست کردند که به خانواده او اجازه دفن دهد؛ آن حضرت اجازه داد.
وقتى این قضیه را شنیدند، در مسیر او در حالى که سنگ به همراه داشتند، نشتستند، عده‌اى براى کمک به خانواده او آمدند و قصد داشتند عثمان را در باغى در مدینه که به آن حش کوکب مى‌گفتند و یهودیان مرده‌هاى خود را در آن دفن مى‌کردند، دفن کنند. وقتى عثمان را خارج کردند، مردم با سنگ تابوت را هدف قرار دادند و مى‌خواستند عثمان را بیندازند.
وقتى خبر به على (علیه السلام) رسید، شخصى را فرستاد و دستور داد که او را رها کنند و آن‌ها نیز قبول نمودند. پس عثمان را بردند تا در حش کوکب دفن کنند. وقتى معاویه به حکومت بر مردم رسید، دستور داد که دیوار را خراب کنند تا به بقیع متصل شود و به مردم دستور داد که مرده‌هاى خود را در اطراف قبر عثمان دفن کنند تا قبر او به قبر‌هاى مسلمانان متصل شود.
ابن الجوزی الحنبلی، جمال الدین ابوالفرج عبد الرحمن بن علی بن محمد (متوفاى 597 هـ)، المنتظم فی تاریخ الملوک والأمم، ج 5، ص58، ناشر: دار صادر - بیروت، الطبعة: الأولى، 1358.
