# مردم جنازه عثمان را به زباله دانی انداختن و تا 3 روز جنازه اش آنجا بود!
(اثبات از کتب اهل سنت)
از امام مالک نقل شده:
حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ أَبِی الطَّاهِرِ بْنِ السَّرْحِ الْمِصْرِیُّ، ثنا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَبْدِ الْحَکَمِ، ثنا عَبْدُ الْمَلِکِ الْمَاجِشُونُ، قَالَ: سَمِعْتُ مَالِکًا، یَقُولُ: " قُتِلَ عُثْمَانُ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ، فَأَقَامَ مَطْرُوحًا عَلَى کُنَاسَةِ بَنِی فُلَانٍ ثَلَاثًا، فَأَتَاهُ اثْنَا عَشَرَ رَجُلًا، فِیهِمْ جَدِّی مَالِکُ بْنُ أَبِی عَامِرٍ، وَحُوَیْطِبُ بْنُ عَبْدِ الْعُزَّى، وَحَکِیمُ بْنُ حِزَامٍ، وَعَبْدُ اللهِ بْنُ الزُّبَیْرِ، وَعَائِشَةُ بِنْتُ عُثْمَانَ مَعَهُمْ مِصْبَاحٌ فِی حِقٍّ فَحَمَلُوهُ عَلَى بَابٍ، وَإِنَّ رَأْسَهُ یَقُولُ عَلَى الْبَابِ طَقْ طَقْ حَتَّى أَتَوْا بِهِ الْبَقِیعَ، فَاخْتَلَفُوا فِی الصَّلَاةِ عَلَیْهِ، فَصَلَّى عَلَیْهِ حَکِیمُ بْنُ حِزَامٍ أَوْ حُوَیْطِبُ بْنُ عَبْدِ الْعُزَّى - شَکَّ عَبْدُ الرَّحْمَنِ - ثُمَّ أَرَادُوا دَفْنَهُ، فَقَامَ رَجُلٌ مِنْ بَنِی مَازِنٍ فَقَالَ: وَاللهِ لَئِنْ دَفَنْتُمُوهُ مَعَ الْمُسْلِمِینَ، لَأُخْبِرَنَّ النَّاسَ، فَحَمَلُوهُ حَتَّى أَتَوْا بِهِ إِلَى حَشِّ کَوْکَبٍ، فَلَمَّا دَلُّوهُ فِی قَبْرِهِ صَاحَتْ عَائِشَةُ بِنْتُ عُثْمَانَ، فَقَالَ لَهَا ابْنُ الزُّبَیْرِ: اسْکُتِی فَوَاللهِ لَئِنْ عُدْتِ لَأَضْرِبَنَّ الَّذِی فِیهِ عَیْنَاکِ، فَلَمَّا دَفَنُوهُ وَسَوَّوْا عَلَیْهِ التُّرَابَ قَالَ لَهَا ابْنُ الزُّبَیْرِ: صِیحِی مَا بَدَا لَکِ أَنْ تَصِیحِی، قَالَ مَالِکٌ وَکَانَ عُثْمَانُ بْنُ عَفَّانَ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ، قَبْلَ ذَلِکَ یَمُرُّ بِحُشٍّ کَوْکَبٍ فَیَقُولُ: لَیُدْفَنَنَّ هَهُنَا رَجُلٌ صَالِحٌ " قَالَ أَبُو الْقَاسِمِ: " الْحُشُّ: الْبُسْتَانُ "
زمانی که عثمان (سومین خلیفه اهل سنت) کشته شد، تا سه روز جسدش را در زباله دانی انداخته بودند. شب چهارم دوازده نفر جمع شدند که در میان آنان این افراد بودند، حویطب بن عبدالعزی، حکیم بن حزام، عبدالله بن زبیر، محمد بن حاطب و مروان بن حکم. زمانی که این اشخاص جسد عثمان را برداشتند و به قبرستان رساندند، گروهی از قبیله بنی مازن صدا زدند: به خدا قسم که اگر او در این جا دفن کنید، فردا ما به مردم خبر می دهیم که او را از قبر بیرون آورند. پس بار دیگر جسد عثمان را برداشتند و بر تخته ی دری نهادند. سر جسد به آن تخته می خورد و صدای تق تق می کرد. همچنان جسد را می بردند تا به “حشّ کوکب” ( گورستان یهودیان ) رسیدند. آن گاه گودالی برای او کندند. دختر عثمان به نام عایشه، همراه آنان بود و چراغی به دست داشت. زمانی که خواستند عثمان را دفن کنند، آن دختر فریاد کشید. در این هنگام عبدالله بن زبیر به او گفت: والله اگر ساکت نشوی گردنت را می زنم، پس او ساکت شد و عثمان را دفن کردند.
الاستیعاب، جلد 3، صفحه 80، ناشر: داراحیاءالتراث العربی، بیروت، لبنان/ب- مختصر تاریخ دمشق، جلد 16، صفحه 272،ناشر: دارالفکر، بیروت، لبنان.
