اثبات صحیح بودن «مسح پا در وضو» از قرآن
شبهه اهل سنت
# اهل سنت همواره می گویند چون در آیه وضو اعراب ظاهری «رئوس» «مجرور» است و اعراب ظاهری «ارجل» «منصوب» است ، پس «ارجلـ» نمی تواند به «رئوسـ» عطف شود!
# اهل سنت می گویند کلماتی که می خواهند به هم عطف شوند حتما باید اعراب ظاهریشان مثل هم باشد!
ـــــــــــــــــــــــ
ما ثابت می کنیم این یک «قائده من در آوردی» از طرف اهل سنت است ! و نیازی نیست 2 کلمه ای که به هم عطف می شوند اعراب ظاهریشان مثل هم باشد.
اولا : طبق روایات اهل سنت ؛ قرائت اکثریت بر این است که «ارجل» «مجرور» است.
طبق روایات اهل سنت ؛ 7 نفر از مفسران بزرگ ، قرآن را اعراب گذاری کردند که 4 نفر از آنها «ارجلکم» را «مجرور» نقل کرده اند و فقط 3 نفر از آنها «ارجلکم» را «منصوب» نقل کرده اند.
(برای دیدن توضیحات کامل تر از کتب اهل سنت ، کلیک کنید)
# اگر قرائت اکثریت (4 نفر) را بگیریم و «ارجلکم» را «مجرور» بخوانیم ، در نتیجه باید بگوییم 100 درصد پا باید مسح شود چون اعراب «ارجل» مانند «رئوس» منصوب می شود و در نتیجه کاملا واضح است که «ارجل» به «رئوس» عطف می شود.
# اگر نظر 3 نفر باقی مانده را بگیریم باز هم پا باید مسح شود چون در این صورت «ارجل» به محل «رئوس» عطف می شود همانطور که در آیه 3 سوره توبه ، اعراب ظاهری «رسول» با «الله» متفاوت است اما «رسول» عطف به محل «الله» شده است. (أَنَّ اللّهَ بَرِیءٌ مِّنَ الْمُشْرِکِینَ وَ رَسُولُـــهُ). در این حالت می گوییم «عطف بر محل» رخ داده است. «عطف بر محل» در کلام عرب و قرآن شایع است.
دوما : اثبات کامل از قرآن برای اثبات «مسح پا» با وجود «منصوب» بودن «ارجل»
دلایل پایین را مطالعه کنین.
1- ابتدا توضیح چگونگی عطف در آیه وضو
در ادبیات عرب ؛ هر وقت 2 کلمه ای که بر هم عطف می شوند اعراب متفاوتی داشته باشند می گویند که «عطف به محل» شده است.
وَ امْـسَـحُـوا بِــرُؤُسِـــکُـمْ وَ أَرْجُــلَـــــکُمْ (مائده/6)
و مسح کنید سرهایتان را و پاهایتان را.
اعراب ظاهری «رئوس» : مجرور
اعراب اصلی «رئوس» : محلا منصوب (چون مفعول است و مفعول همیشه باید منصوب باشد.)
اعراب «ارجل» : منصوب
نتیجه : «ارجل» که اعرابش «منصوب» است به «رئوس» که اعراب اصلی اش «محلا منصوب» است ، عطف شده است.
ــــــــــــــــــ
به این نوع عطف در ادبیات عرب «عطف به محل» می گویند.
در آیه وضو همین اتفاق افتاده است و «عطف به محل» رخ داده است.
ــــــــــــــــــ
مانند :
أَنَّ اللّهَ بَرِیءٌ مِّنَ الْمُشْرِکِینَ وَ رَسُولُـــهُ (توبه/3)
خدا و پیامبرش از مشرکین بیزار هستن.
اعراب ظاهری «رسول» : منصوب
اعراب اصلی «رسول» : محلا مرفوع (چون فاعل در زبان عربی همیشه مرفوع است.)
اعراب «رسول» : مرفوع
نتیجه : «رسول» که «مرفوع» است به «الله» که «محلا مرفوع» است ، عطف شده است.
اینجا هم «عطف به محل» رخ داده است.
2- هیچ کجای قرآن بین معطف و معطوف علیه ، «یک فعل و جمله» فاصله نیفتاده است.
اهل سنت می گویند «ارجلکم» به «ایدیکم» عطف شده است و به فعل «فاغْسِلُواْ» بر می گردد و در نتیجه پا باید شسته شود !
فاغْسِلُواْ وُجُوهَکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْـــسَـــحُـــواْ بِرُؤُوسِکُمْ وَأَرْجُلَکُمْ إِلَى الْکَعْبَینِ
# اهل سنت به ما بگویند که این وسط تکلیف «وَامْـــسَـــحُـــواْ» چه می شود؟
# کجای قرآن همچین اتفاقی افتاده است که بین «معطف» و «معطوف علیه» «یک فعل و جمله مستقل» آمده باشد؟
# هیچ جای قرآن همچین اتفاقی نیفتاده است و حتی ابن حزم (عالم مشهور اهل سنت) می گوید که جایز نیست بین معطوف و معطوف علیه ، «فعل و جمله مستقل» آمده باشد و در نتیجه «ارجل» به همان «رئوس» که در کنارش است ، عطف شده است و پا باید مسح شود.
3- طبق قواعد ادبیات عرب هر وقت «یک فعل اولش با واو» بیاید به عنوان «مانع» عمل می کند و نمی گذارد کلمه ای از مابعدش به ماقبلش عطف شود.
وَ امْـسَـحُـوا بِــرُؤُسِـــکُـمْ وَ أَرْجُــلَـــــکُمْ (مائده/6)
و مسح کنید سرهایتان را و پاهایتان را.
اینجا فعل «وَ امْـسَـحُـوا» به عنوان «مانع» عمل می کند و نمی گذارد کلماتی که مابعدش آمده اند به ماقبلش عطف شود و هیچ جای قرآن چنین آیه ای وجود ندارد که یک «فعل اولش با واو» آمده باشد و کلمه ای بعدش آمده باشد و این کلمه به قبلش عطف شده باشد. اگر چنین چیزی در قرآن وجود دارد اهل سنت به ما نشان دهند.
4- این آیه نشان می دهد استدلال اهل سنت کاملا باطل است :
أَنَّ اللّهَ بَرِیءٌ مِّنَ الْمُشْرِکِینَ وَ رَسُولُـــهُ (توبه/3)
خدا و پیامبرش از مشرکین بیزار هستن.
# اهل سنت مگه نمی گین اگه اعراب ها فرق کنه 2 کلمه نمی توانند به هم عطف شوند؟ پس اینجا چگونه «الله» و «رسول» به هم عطف شده اند در حالی که اعراب ظاهریشان با هم متفاوت است؟
# پس استدلال اهل سنت باطل است و می شود 2 کلمه ای که اعراب ظاهریشان با هم متفاوت است بر هم عطف شوند.
# در اینجا «رسول» به «الله» عطف شده است. در حالی که اعراب ظاهریشان با هم متفاوت است و «رسول» «مرفوع» است و «الله» «منصوب» است.
اعراب ظاهری «رسول» : منصوب
اعراب اصلی «رسول» : محلا مرفوع (چون فاعل در زبان عربی همیشه مرفوع است.)
اعراب «رسول» : مرفوع
«رسول» که «مرفوع» است به «الله» که «محلا مرفوع» است ، عطف شده است.
به این نوع عطف در ادبیات عرب «عطف به محل» می گویند.
در آیه وضو همین اتفاق افتاده است و «عطف به محل» رخ داده است.
5- اگر منظور خدا این بود که پا شسته شود حتما قبل از «أَرْجُلَکُمْ» فعل «وَاغْسِلُواْ» را می آورد و آیه را بدین صورت می آورد :
وَامْسَحُواْ بِرُؤُوسِکُمْ (وَاغْسِلُواْ) أَرْجُلَکُمْ
ولی خداوند این کار را نکرده است. پس حتما خواسته خداوند مسح پا است و نه شستن پا.
شاید اهل سنت بگویند چون خداوند یکبار فعل «فاغْسِلُواْ» را در جمله قبل آورده است ، جهت جلوگیری از تکرار ، آنرا قبل از «ارجلکم» نیاورده است!
این استدلال هم باطل است چون خداوند در آیات مختلف هر وقت نیاز بود یک «فعل» را تکرار کرده است.
مانند :
أَطیعوا الله وَ أَطیعوا الرسول (نسا/59)
در این آیه می بینیم خداوند بلافاصله «فعل» را تکرار کرده است.
در نتیجه استدلال اهل سنت باطل است و اگر منظور خداوند به شستن پا بود حتما باید فعل «واغْسِلُواْ» را قبل از«أَرْجُلَکُمْ» می آورد.
پس قطعا دستور خداوند این است که پا در وضو مسح شود.
درخواست از اهل سنت :
حال اهل سنت حالا یک مثال از قرآن به ما نشان دهند که در یک آیه قرآنی 2 فعل آمده باشد و کلمه ای که بعد از فعل دوم آمده باشد به فعل اول عطف شده باشد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گاهی دیده شده است که اهل سنت به همین آیه 3 سوره توبه استدلال می کنند تا حرفشان را اثبات کنند!
اما به 2 دلیل هرگز نمی توانند به این آیه استدلال کنند :
1- در این قسمت از آیه فقط یک فعل آمده است و اهل سنت باید مثالی از قرآن بزنند که مانند آیه وضو در آن 2 فعل آمده باشد و کلمه ای که بعد از فعل دوم آمده باشد به فعل اول عطف شود که هرگز چنین چیزی در قرآن پیدا نمی کنند.
2- همین که در این آیه ، «رسول» به «الله» عطف شده است ، عینا نظر شیعه را اثبات می کند چون این 2 کلمه اعرابشان با هم متفاوت هست و در نیتجه اثبات می شود با وجود اینکه در آیه وضو ، اعراب «ارجلـ» و «رئوســ» متفاوت است ، می توانند به هم عطف شوند.
نتیجه :
در نتیجه پا باید در وضو مسح شود و وضوی شیعه درست است و «رئوســ» بر «ارجلـ» عطف شده است و شستن پا در وضو اشتباه است و هیچ کجای قرآن نیامده است که 2 فعل در عبارتی آمده باشد و کلمه ای که بعد از فعل دوم آمده باشد به فعل اول عطف شده باشد.
فـــیــــلــــــم
اثبات صحیح بودن «مسح پا در وضو» از قرآن
برای پخش آنلاین روی فیلم کلیک کنین.
برای دانلود ایــــــنــــــــجـــــــا کلیک کنین.