عایشه قبل از ازدواج با پیامبر (ص) ، یکبار ازدواج کرده بود
(اثبات از کتب اهل سنت)
عائشه قبل از ازدواج با پیامبر اکرم، شوهر کرده، و نام همسرش جبیر بود. و ابوبکر او را باز پس گرفته و پس از گرفتن طلاق، او را به عقد پیامبر اکرم درآورده است. علت تأکید فراوان عائشه بر اینکه من بِکر بودم، شاید دفع این احتمال باشد.
أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ نُمَیْرٍ عَنِ الأَجْلَحِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِی مُلَیْکَةَ قَالَ: خَطَبَ رَسُولُ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - عَائِشَةَ إِلَى أَبِی بَکْرٍ الصِّدِّیقِ فَقَالَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّی کُنْتُ أَعْطَیْتُهَا مُطْعِمًا لابْنِهِ جُبَیْرٍ فَدَعْنِی حَتَّى أَسُلَّهَا مِنْهُمْ. فَاسْتَسَلَّهَا مِنْهُمْ فَطَلَّقَهَا فَتَزَوَّجَهَا رَسُولُ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ -
عبد الله بن أبى ملیکه مى‌گوید: رسول خدا صلى الله علیه _ وآله _ وسلم از عایشه دختر ابوبکر خواستگارى کرد، ابوبکر گفت: من عایشه را به جبیر بن مطعم داده‌ام، اجازه بده تا آن‌ها را منصرف کنم. ابوبکر آن‌ها را منصرف کرد و طلاقش را گرفت، سپس رسول خدا با او ازدواج کرد.
عبد الله بن أبى ملیکه مى‌گوید: رسول خدا صلى الله علیه _ وآله _ وسلم از عایشه دختر ابوبکر خواستگارى کرد، ابوبکر گفت: من عایشه را به جبیر بن مطعم داده‌ام، اجازه بده تا آن‌ها را منصرف کنم. ابوبکر آن‌ها را منصرف کرد و طلاقش را گرفت، سپس رسول خدا با او ازدواج کرد.
(الکتاب: الطبقات الکبرى ج8 ص47 ،المؤلف: أبو عبد الله محمد بن سعد بن منیع الهاشمی بالولاء، البصری، البغدادی المعروف بابن سعد (المتوفى: 230هـ)،تحقیق: محمد عبد القادر عطا،الناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت،الطبعة: الأولى، 1410 هـ - 1990 م،عدد الأجزاء: 8)
ذهبی از عائشه نقل می کند:
بِشْرُ بنُ الوَلِیْدِ القَاضِی: حَدَّثَنَا عُمَرُ بنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، عَنْ سُلَیْمَانَ الشَّیْبَانِیِّ، عَنْ عَلِیِّ بنِ زَیْدٍ بنِ جُدْعَانَ، عَنْ جَدَّتِهِ، عَنْ عَائِشَةَ أَنَّهَا قَالَتْ: لَقَدْ أُعْطِیْتُ تِسْعاً مَا أُعْطِیَتْهَا امْرَأَةٌ بَعْدَ مَرْیَمَ بِنْتِ عِمْرَانَ: لَقَدْ نَزَلَ جِبْرِیْلُ بِصُوْرَتِی فِی رَاحَتِهِ حَتَّى أَمَرَ رَسُوْلَ اللهِ -صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ- أَنْ یَتَزَوَّجَنِی وَلَقَدْ تَزَوَّجَنِی بِکْراً وَمَا تَزَوَّجَ بِکْراً غَیْرِی وَلَقَدْ قُبِضَ وَرَأْسُهُ فِی حَجْرِی وَلَقَدْ قَبَرْتُهُ فِی بَیْتِی وَلَقَدْ حَفَّتِ الملاَئکَةُ بِبَیْتِی وَإِنْ کَانَ الوَحْیُ لَیَنْزِلُ عَلَیْهِ وَإِنِّی لَمَعَهُ فِی لِحَافِهِ ...
(الکتاب: سیر أعلام النبلاء،ج3 ص429 المؤلف: شمس الدین أبو عبد الله محمد بن أحمد بن عثمان بن قَایْماز الذهبی (المتوفى: 748هـ)،الناشر: دار الحدیث- القاهرة،الطبعة: 1427هـ-2006م،عدد الأجزاء: 18)
