جهل عمر بن خطاب به منظور آیه قرآنی در مورد کلمه «ابا»
(اثبات از کتب اهل سنت)
حَدَّثَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ، ثنا إِبْرَاهِیمُ بْنُ عَبْدٍ التَّمِیمِیِّ، أَنْبَأَ یَزِیدُ بْنُ هَارُونَ، أَنْبَأَ حُمَیْدٌ، عَنْ أَنَسٍ، وَحَدَّثَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ، حَدَّثَنِی أَبِی، ثنا إِسْحَاقُ، أَنْبَأَ یَعْقُوبُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ سَعْدٍ، ثنا أَبِی، عَنْ صَالِحِ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، أَنَّ أَنَسَ بْنَ مَالِکٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ، أَخْبَرَهُ أَنَّهُ سَمِعَ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ، یَقُولُ: {فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا وَعِنَبًا وَقَضْبًا وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا وَحَدَائِقَ غُلْبًا وَفَاکِهَةً وَأَبًّا} [عبس: 28] قَالَ: فَکُلُّ هَذَا قَدْ عَرَفْنَاهُ فَمَا الْأَبُّ، ثُمَّ نَقَضَ عَصًا کَانَتْ فِی یَدِهِ فَقَالَ: «هَذَا لَعَمْرُ اللَّهَ التَّکَلُّفُ اتَّبِعُوا مَا تَبَیَّنَ لَکُمْ مِنْ هَذَا الْکِتَابِ» هَذَا حَدِیثٌ صَحِیحٌ عَلَى شَرْطِ الشَّیْخَیْنِ وَلَمْ یُخَرِّجَاهُ
انس گوید: عمر در حالیکه در میان اصحابش نشسته بود این آیات را تلاوت کرد : {فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا وَعِنَبًا وَقَضْبًا وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا وَحَدَائِقَ غُلْبًا وَفَاکِهَةً وَأَبًّا} [عبس: 27-31]
سپس یک نفر گفت: تمام این ها را شناختیم . پس «ابا» چیست؟
در دست عمر بن خطاب عصایى بود که به زمین می زد ، سپس عمر بن خطاب گفت : ((به خدا قسم که کار زور و دشواریست! پس اى مردم بگیرید آنچه را که براى شما بیان شده و عمل کنید به ان ، و آنچه را که نشناخته اید به خدا واگذارید!))
حاکم در ادامه روایت می نویسد :
هَذَا حَدِیثٌ صَحِیحٌ عَلَى شَرْطِ الشَّیْخَیْنِ وَلَمْ یُخَرِّجَاهُ
این روایت صحیح است به شرط مسلم و بخاری ولی آنها این روایت را نیاورده اند.
المستدرک علی الصحیحین/ ج2 / ص559
# این یعنی اینکه عمر بن خطاب بلد نبود که کلمع «ابا» به چه معناست و از روی ناچاری جواب داد : آنچه را که نشناخته اید به خدا واگذارید!
نتیجه
# چگونه کسی به قرآن تسلط ندارد و توانایی جواب دادن به سوالات ساده قرآنی را ندارد ، در جایگاه خلیفه مسلمین قرار گرفته است؟