شیعه برحق است

ابوبکر زنده زنده آدم ها را می سوزاند.

(اثبات از کتب اهل سنت)

طبری در تاریخ خود می گوید:

قال السری قال شعیب عن سیف عن سهل وأبی یعقوب قالا کان من حدیث الجواء وناعر أن الفجاءة إیاس بن عبد یالیل قدم على أبی بکر فقال أعنی بسلاح ومرنی بمن شئت من أهل الردة فأعطاه سلاحا وأمره أمره فخالف أمره إلى المسلمین فخرج حتى ینزل بالجواء وبعث نجبة بن أبی المیثاء من بنی الشرید وأمره بالمسلمین فشنها غارة على کل مسلم فی سلیم وعامر وهوازن وبلغ ذلک ابا بکر فأرسل إلى طریفة بن حاجز یأمره أن یجمع له وأن یسیر إلیه وبعث إلیه عبدالله بن قیس الجاسی عونا ففعل ثم نهضا إلیه وطلباه فجعل یلوذ منهما حتى لقیاه على الجواء فاقتتلوا فقتل نجبة وهرب الفجاءة فلحقه طریفة فأسره ثم بعث به إلى أبی بکر فقدم به على أبی بکر فأمر فأوقد له نارا فی مصلى المدینة على حطب کثیر ثم رمی به فیها مقموطا قال أبو جعفر وأما ابن حمید فإنه حدثنا فی شأن الفجاءة عن سلمة عن محمد بن إسحاق عن عبدالله بن أبی بکر قال قدم على أبی بکر رجل من بنی سلیم یقال له الفجاءة وهو إیاس بن عبدالله بن عبد یالیل بن عمیرة بن خفاف فقال لأبی بکر إنی مسلم وقد أردت جهاد من ارتد من الکفار فاحملنی وأعنی فحمله أبو بکر على ظهر وأعطاه سلاحا فخرج یستعرض الناس المسلم والمرتد یأخذ أموالهم ویصیب من امتنع منهم ومعه رجل من بنی الشرید یقال له نجبة بن أبی المیثاء فلما بلغ أبا بکر خبره کتب إلى طریفة بن حاجز إن عدو الله الفجاءة أتانی یزعم أنه مسلم ویسألنی أن أقویه على من ارتد عن الإسلام فحملته وسلحته ثم انتهى إلی من یقین الخبر أن عدو الله قد استعرض الناس المسلم والمرتد یأخذ أموالهم ویقتل من خالفه منهم فسر إلیه بمن معک من المسلمین حتى تقتله أو تأخذه فتأتینی به فسار طریفة بن حاجز فلما التقى الناس کانت بینهم الرمیا بالنبل فقتل نجبة بن أبی المیثاء بسهم رمی به فلما رأى الفجاءة من المسلمین الجد قال لطریفة والله ما أنت بأولى بالأمر منی أنت أمیر لأبی بکر وأنا أمیره فقال له طریفة إن کنت صادقا فضع السلاح وانطلق معی إلى أبی بکر فخرج معه فلما قدما علیه أمر أبو بکر طریفة بن حاجز فقال اخرج به إلى هذا البقیع فحرقه فیه بالنار فخرج به طریفة إلى المصلى فأوقد له نارا فقذفه فیها فقال خفاف بن ندبة وهو خفاف بن عمیر یذکر الفجاءة فیما صنع ... لم یأخذون سلاحه لقتاله ... ولذاکم عند الإله أثام ... لا دینهم دینی ولا أنا منهم ... حتى یسیر إلى الصراة شمام ...

« مردی از بنی سلیم که به او فجاءة گفته می شد نزد ابو بکر آمد. او أیاس بن عبد الله بن عبد یالیل ابن عمیرة بن خفاف نام داشت. به ابو بکر گفت : من مسلمانم و می خواهم با مرتدین جهاد کنم ، من را کمک کن. ابو بکر نیز به او مرکب و سلاح داد.فجاءة نیز به همراه مردی از بنی لاشرید به نام نجبة بن أبی المیثاء اموال مسلمانان و مرتدین را گرفتند و آنان که مخالفت کردند کشتند.

زمانی که خبر به ابو بکر رسد، به طریفة بن حاجز نوشت: همانا دشمن خدا فجاءة نزد من آمد گمان می کرد مسلمان است و از من خواست تا او را در مقابل مرتدّین تقویت کنم ، من نیز به او مرکب و سلاح دادم اما خبر قطعی به من رسیده که او به مسلم و مرتد متعرّض شده اموال آنان را می گیرد و آن کس که مخالفت کند می کشد. با مسلمانانی که نزد تو هستند به سوی او برو ، او را بکش یا نزد من بیاور.

طریفة بن حاجز به سوی او رفت و زمانی که به او رسید ، بین دو طرف تیر اندازی شد که در نتیجه نجبة بن أبی المیثاء به تیری کشته شد. فجاءة نیز با دیدن تلاش مسلمانان به طریفه گفت: به خدا قسم تو اولی از من نیستی تو امیر ابو بکری و من نیز امیر او هستم. طریفة جواب داد: اگر راست می گویی سلاحت را زمین بگذار و با من نزد ابو بکر بیا.

فجاءة نیز با طریفة نزد ابو بکر آمد. زمانی که به ابو بکر رسیدند، ابو بکر به طریفة بن حاجز امر کرد و گفت: فجاءة را به بقیع ببر و با آتش بسوزان .

(تاریخ الطبری ج3 ص264 و 265 المؤلف: محمد بن جریر بن یزید بن کثیر بن غالب الآملی، أبو جعفر الطبری (المتوفى: 310هـ)، الناشر: دار التراث - بیروت، الطبعة: الثانیة - 1387 هـ، عدد الأجزاء: 11.)

مخالفت ابوبکر با سنت پیامبر (ص)

پیامبر (ص) : فقط خدا حق دارد با آتش بسوزاند

این نوع مجازات در قانون اسلام نیست و مخالف قرآن و سنت نبوی است.

خدای متعال می‌فرماید:

إنّما جزاء الذین یحاربون الله و رسوله و یسعون فی الأرض فساداً أن یقتلو أو یصلبوا أو تُقطعَ أیدیهم و أرجلهم من خلاف أو ینفوا من الارض، ذلک لهم خزی فی الدنیا و لهم فی الاخرة عذاب عظیم (مائده/33)

کیفر آنان که با خدا و پیامبرش به جنگ بر می‌خیزند، و بر روی زمین فساد می‌کنند، این است که اعدام شوند؛ یا به دار آویخته گردند یا (چهار انگشت) دست (راست) و پای (چپ) آنها به عکس یکدیگر بریده شود؛ و یا از سرزمین خود تبعید گردند. این رسوایی آنها در دنیاست و در آخرت مجازات عظیمی دارند.

-------------

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز به صراحت از این نوع مجازات منع اکید فرموده است:

حَدَّثَنَا سَعِیدُ بْنُ مَنْصُورٍ، حَدَّثَنَا الْمُغِیرَةُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، عَنْ أَبِی الزِّنَادِ، قَالَ: حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ حَمْزَةَ الْأَسْلَمِیُّ، عَنْ أَبِیهِ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَمَّرَهُ عَلَى سَرِیَّةٍ، فَخَرَجْتُ فِیهَا فَقَالَ: " إِنْ أَخَذْتُمْ فُلَانًا فَأَحْرِقُوهُ بِالنَّارِ "، فَلَمَّا وَلَّیْتُ نَادَانِی، فَقَالَ: " إِنْ أَخَذْتُمُوهُ فَاقْتُلُوهُ، فَإِنَّهُ لَا یُعَذِّبُ بِالنَّارِ، إِلَّا رَبُّ النَّارِ "

هیچ کس جز پروردگار با آتش عذاب نمی‌کند (نباید عذاب کند).

(الکتاب: مسند الإمام أحمد بن حنبل ج 25 ص 421/المؤلف: أبو عبد الله أحمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن أسد الشیبانی (المتوفى: 241هـ)المحقق: شعیب الأرنؤوط - عادل مرشد، وآخرون/إشراف: د عبد الله بن عبد المحسن الترکی/الناشر: مؤسسة الرسالة/الطبعة: الأولى، 1421 هـ - 2001 م)

این روایت از نظر اهل سنت از روایات صحیح به شمار می‌رود؛ در نتیجه با توجه به قرآن و سنت، این مجازات بدعتی بود که ابوبکر گذاشت.

قرآن کریم : هر کس خلاف دستور خدا حکم کند ، کافر و ظالم و فاسق است

در این جا مناسب است به پیشگاه قرآن کریم رفته و از آیات روشنگر آن استمداد جویم:

قرآن در آیه 44 و 45 و 46 سوره مائده، کسانی را که به احکام الهی گردن نمی‌نهند و بر اساس آن داوری نمی‌کنند، جزو کافران و ظالمان و فاسقان بر شمرده است:

---------

و من لم یحکم بما انزل الله فاولئک هم الکافرون (مائده/44)

و هر کس به خلاف آنچه خدا فرستاده حکم کند از کافران خواهد بود.

---------

و مَن لم یحکم بما أنزل الله فأولئک هم الظالمون (مائده/45)

و هر کس به خلاف آنچه خدا فرستاده حکم کند از ستمکاران خواهد بود.

---------

و من لم یحکم بما انزل الله فاولئک هم الفاسقون (مائده/46) 

و هر کس به خلاف آنچه خدا فرستاده حکم کند از فاسقان خواهد بود.

خلاصه متن :

1- طبق روایات اهل سنت ؛ ابوبکر زنده زنده آدم ها را می سوزاند.

2- طبق روایات اهل سنت ؛ پیامبر (ص) فرمودند فقط خدا حق دارد انسان را بسوزاند.

3- طبق آیه قرآن ؛ هر کسی با حکم خدا مخالفت کند کافر و ظالم و فاسق است.